Sofia van Holsteijn en Rosa Ratsma zitten in de vijfde klas op het Stedelijk Gymnasium in Leiden. Ze schreven een verslag over het Singelpark:
‘“Het Singelpark: een sprookje of de toekomst van Leiden?”, was de onderzoeksvraag van ons aardrijkskundeverslag. Wat de meerwaarde van het Singelpark is, is tenslotte al duidelijk. Het is logisch dat het meer toerisme en recreatie naar Leiden trekt, dus daar hoefden we geen onderzoek meer naar te doen. De vraag is of het haalbaar is. Het zijn allemaal mooie plannen, maar kunnen die plannen ook worden gerealiseerd? Het kost veel geld en de gemeente heeft nu al moeite om 3 ton per jaar vrij te maken voor het beheer en het onderhoud van het Singelpark.
Toen we de opdracht voor het verslag hadden gekregen, las één van onze moeders in de krant een artikel over het Singelpark. Dat werd ons onderwerp. Toen we het onderwerpsvoorstel inleverden, was onze leraar meteen enthousiast. Uiteindelijk haalden we met een 8,7 het hoogste cijfer van de klas!
Wij zouden vooral van het Singelpark gebruikmaken in de tussenuren of om na schooltijd af te spreken met vriendinnen. We zitten nu al vaak in het Plantsoen aan de singels, omdat dat dichtbij onze school ligt. Helaas is het daar met mooi weer meestal erg druk. Als langs alle singels één groot park ligt, dan verspreidt het publiek zich over heel het gebied langs de singels. Zo wordt het in het Plantsoen rustiger.
We vragen ons af of het Singelpark zo mooi wordt als de tekeningen laten zien. Het is nu een soort idealistisch droompark. Het maakt veel creativiteit bij mensen los, maar er is nog weinig van alle plannen waargemaakt. Het belangrijkste is dat het project meteen van start gaat en dat de gemeente de 3 ton voor het onderhoud snel vindt. Anders raakt het Singelpark veel vrijwilligers kwijt. Vervolgens moeten ze het stapje voor stapje aanpakken, dan komt er wel een park. Het kan niet in één keer.’
