Hugo Mioch, vrijwilliger van het Singelpark:
‘Een oud lied over Leiden vertelt: “Het zijn de straten niet, het zijn de pleinen niet, het is het water.” Dat is echt zo. Ik heb de vreemde behoefte om het water te volgen. Misschien komt het doordat je als stadskind nooit meer ruimte en zicht hebt dan twintig meter. Ik heb dan ook al jarenlang de wens om een rondje aan de binnenkant van de singels te wandelen, maar dat is onmogelijk door verschillende obstakels. Zo ontbreekt er een brug die de Zijlpoort met het Ankerpark verbindt. Met de komst van het Singelpark is het de bedoeling dat dit soort verbindingen worden gemaakt. Daarom probeer ik te helpen bij de realisatie van het park door mijn ideeën en meningen te uiten tijdens bijeenkomsten.
Als je door Leiden wandelt, leer je de geschiedenis van de stad kennen. Allerlei hoofdstukken uit de stadsgeschiedenis kom je tegen, zoals de handelsgeest en de oorlogszucht van vroeger. Dat vind ik mooi om te zien. Ik vind het belangrijk om het verhaal van je eigen stad te kennen. Ik denk dat meer mensen de stad waarderen als ze de achtergrond ervan kennen. Het zou mooi zijn om bij alle historische punten een bordje te plaatsen met informatie.
In het Singelpark is straks voor iedere doelgroep iets te beleven. Alle Leidenaren gaan zich verbonden voelen met het park. Het Singelparkproject is naar mijn mening dan ook geslaagd als iedereen er een stukje van zichzelf in herkent. Het wordt dan ondenkbaar dat het ooit nog verdwijnt.’
