Ik ontmoet vogelaar en schrijver Dick de Vos in de parkeergarage op het cultuurplein.
Een vreemde plek om elkaar te treffen, maar een wolkbreuk gooide roet in het eten. Een rondje singelpark om vogels te spotten zat er niet met dit hondenweer. We schuilden in de hal van de ondergrondse parkeergarage en werden en passant door toeristen gebombardeerd met lastige vragen.
Dick de Vos heeft net zijn nieuwe boek ‘Ode aan de Nachtegaal’ uitgegeven. Hierin beschrijft hij de nachtegaal in de breedste zin van het woord. Natuurliefhebber Dick legt onder andere een verband tussen de zang van de nachtegaal en de klaagliederen van de oude Grieken, welke vogels de nachtegaal imiteren, muziekstukken over nachtegalen, welke rol speelt de nachtegaal in de Perzische mystiek en recepten voor nachtegalentongetjes (?!).
Zijn vorige boek ‘Wat zingt daar?’ belandde op de shortlist van de Jan Wolkersprijs. Het boek wist helaas niet te winnen maar zijn vlotte manier van schrijven en zijn aanstekelijk enthousiasme spreekt veel lezers aan. Ook heeft Dick drie leuke boekjes over de Leidse stadsnatuur – Trilogie Stadsnatuur in Leiden – geschreven, waarin veel bomen en plekken van het Singelpark zijn beschreven.
Dick de Vos is net zo divers als de natuur die hij voor ogen heeft. Schrijver, consultant, politicus, leraar, vogelaar wereldreiziger of bomenkenner; hij is het allemaal (geweest). Schrijven over de natuur heeft hij naast zijn carrière bij KPN, Hoogheemraadschap en Partij voor de Dieren altijd gedaan. De laatste jaren heeft hij zich ook sterk gemaakt, in het kader van 50 tinten groen, voor meerdere soorten bomen en struiken in de Leidse straten en parken. Eén soort bomen en struiken is immers saai en slechter voor de biodiversiteit. Maar bovenal is Dick fulltime genieter van de natuur.
Het is inmiddels gestopt met hard regenen dus we namen de gok om de droge parkeergarage te verlaten. We komen echter niet verder dan café Abel bij museum Volkenkunde. De cappuccino met appeltaart en een plekje in de – inmiddels doorgebroken- zon was aantrekkelijker dan een rondje Singelpark met een grote kans op een bui. Dat vond ook een jonge zilvermeeuw – met rode stip op snavel – die het had gemunt op mijn appeltaart.
Dick zijn favoriete plek in het Singelpark is de prachtige begraafplaats Groenesteeg. Overigens aan het einde van het interview bekent hij – hoewel Dick alle parkdelen kent – dat hij nog weinig rondjes in het Singelpark heeft gemaakt en belooft beterschap…op zoek naar de Nachtegaal.
Ab+
